Samenhang nodig bij huisvesting arbeidsmigranten

WEST-FRIESLAND, 24 december 2025 – In een gesprek met Frank van Gool, directeur van KaFra Holding, komt een terugkerend thema naar voren: de huisvesting van arbeidsmigranten staat hoog op de agenda, maar de huidige aanpak is versnipperd. Dat gemeenten het onderwerp actief oppakken en daarbij werkgevers, huisvesters en andere partners betrekken, is volgens Van Gool zonder meer positief. De bereidheid tot samenwerking is aanwezig en vormt een goede basis.

Tegelijkertijd laat de praktijk zien dat deze lokale aanpak ook duidelijke nadelen heeft. “Iedere gemeente maakt eigen afspraken, hanteert eigen tempo’s en stelt eigen eisen aan toezicht en kwaliteit. Dat leidt tot grote verschillen tussen gemeenten, terwijl de doelgroep – internationale medewerkers – vaak regionaal of zelfs landelijk mobiel is.“

Een lappendeken aan regels en verwachtingen

“Voor gemeenten betekent deze werkwijze dat zij telkens opnieuw hetzelfde gesprek voeren, maar steeds met andere partners en uitkomsten. Waardevolle capaciteit gaat zitten in afstemming en overleg, terwijl juist uitvoering en toezicht onder druk staan. In veel gemeenten zijn de beschikbare ambtelijke uren beperkt en ontbreekt specialistische kennis over arbeidsmigratie en huisvesting.“

Volgens Van Gool ervaren werkgevers en huisvesters ondertussen een lappendeken aan verwachtingen. “Wat in de ene gemeente mogelijk is, kan in een buurgemeente net anders liggen. Dat vraagt extra overleg, leidt tot vertraging en maakt opschaling lastiger. Volgens Van Gool ondermijnt dit niet alleen de snelheid, maar ook de bereidheid om te investeren in kwalitatief goede huisvesting.”

Tijd voor een volgende stap

De kernvraag is volgens Van Gool dan ook of het niet tijd is voor een volgende stap. Van Gool pleit voor een bovenregionaal raamwerk met heldere en praktisch toepasbare afspraken. “Zo’n kader zou moeten gaan over minimale kwaliteitseisen, registratie, beheer en toezicht. Niet als rigide blauwdruk, maar als gezamenlijk fundament waarop regio’s kunnen voortbouwen.“

Belangrijk is dat zo’n raamwerk samen wordt ontwikkeld. Daarbij ligt een rol voor Interprovinciaal Overleg namens de provincies en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten namens gemeenten. “Ook werkgevers en uitzenders, vertegenwoordigd door organisaties als VNO-NCW, ABU en het MKB, moeten structureel betrokken zijn. Voor huisvesters geldt hetzelfde, bijvoorbeeld via belangenorganisaties als VHA. Tot slot zijn landelijke toezichthouders en partijen uit zorg en veiligheid onmisbaar,” gaat Van Gool verder

Meer houvast en betere uitvoering

Een gezamenlijk kader geeft gemeenten meer houvast. Het voorkomt dat telkens het wiel opnieuw wordt uitgevonden en biedt ruimte om de aandacht te verleggen naar consistente toepassing en effectief toezicht. Regio’s kunnen van elkaar leren en best practices delen, in plaats van ieder afzonderlijk oplossingen te ontwikkelen.

“Voor bewoners levert dit meer voorspelbaarheid op. Arbeidsmigranten krijgen meer zekerheid omdat basisvoorwaarden overal gelijk zijn. Dat draagt bij aan hun welzijn en integratie, en verkleint de kans op misstanden. Ook voor werkgevers, uitzenders en huisvesters wordt het speelveld duidelijker: zij weten aan welke voorwaarden zij moeten voldoen, ongeacht de gemeente waarin zij actief zijn.“

Samenwerking benutten

De bereidheid om samen te werken is er, benadrukt Van Gool. “Die energie moet volgens hem worden benut om te komen tot een aanpak die beter uitvoerbaar is en voor alle partijen werkt. Niet door lokale verschillen volledig weg te poetsen, maar door een stevig gezamenlijk fundament te leggen. Alleen zo kan de huisvesting van arbeidsmigranten duurzaam, menswaardig en beheersbaar worden georganiseerd.“