Ik schrijf deze brief niet lichtzinnig, want ik heb altijd geloofd dat Wilders de stem vertolkte van mensen zoals ik: bezorgd, vergeten door Den Haag en op zoek naar een politicus die het lef had om tegen de gevestigde orde in te gaan. Maar de laatste jaren is mij duidelijk geworden dat de PVV niet meer de partij is waar ik mijn vertrouwen aan kan geven.
In het begin trok mij vooral de durf van Wilders. Hij sprak uit wat anderen niet durfden zeggen, en ik herkende mij in zijn kritiek op de politieke elite. Maar naarmate de jaren verstreken, begon ik te merken dat er weinig veranderde. De harde woorden bleven, maar concrete resultaten bleven achter. Er kwamen geen structurele verbeteringen in zorg, wonen of inkomenszekerheid. Sterker nog: veel van de oplossingen die hij voorstelde waren meer gericht op het uitsluiten van groepen dan op het verbeteren van ons allemaal.
Een van de belangrijkste redenen dat ik mijn steun intrek, is het gebrek aan democratie binnen de PVV. Terwijl andere partijen leden hebben die meepraten, kiezen en controleren, draait de PVV volledig om één man. Er is geen partijbestuur, geen ledenvergadering, geen interne tegenspraak. Alles staat of valt met Wilders zelf. Dat maakt de partij kwetsbaar en onbetrouwbaar. Als ik mijn stem geef, wil ik dat die ook iets betekent in een breder, democratisch proces – niet dat het in de zak van één man verdwijnt.
Daarnaast stoort het mij dat Wilders het publieke debat steeds verder verhardt. Kritiek mag, maar telkens weer complete bevolkingsgroepen wegzetten als criminelen of als gevaar voor het land, dat is destructief. Ik zie mijn kinderen opgroeien in een samenleving die steeds meer verdeeld raakt. Ik wil niet bijdragen aan een klimaat waarin mensen tegenover elkaar komen te staan, puur op basis van afkomst of religie. Politiek zou moeten gaan over oplossingen, niet over zondebokken aanwijzen.
Ook economisch heeft de PVV mij teleurgesteld. Waar andere partijen plannen maken om de koopkracht te versterken of de woningnood aan te pakken, hoor ik bij de PVV vooral roepen, zonder realistisch beleid. De belofte om Nederland sterker en veiliger te maken is niet waargemaakt. Ik zie dat de gezondheidszorg verder onder druk staat, dat woningen onbetaalbaar zijn en dat de politiek zich blindstaart op symbooldossiers in plaats van de echte problemen op te lossen.
Twintig jaar heb ik mijn stem gegeven in de hoop op verandering. Maar verandering kwam er niet. Wat overbleef, was steeds meer verdeeldheid, steeds meer woorden en steeds minder daden. Daarom heb ik besloten mijn stem elders onder te brengen. Niet omdat ik van mijn zorgen af ben, maar omdat ik geloof dat Nederland beter verdient dan een partij die draait om één man en zijn obsessie.
Mijn stem gaat dit keer naar een partij die oog heeft voor verbinding, voor oplossingen die ons allemaal vooruithelpen, en voor democratische waarden die een fundament horen te zijn van onze samenleving. Het is tijd om verder te kijken dan harde woorden en loze beloften.
Na twintig jaar sluit ik dit hoofdstuk af. En ik weet zeker: ik ben niet de enige.
Naam bekend bij de redactie, wilt u ook een lezersbrief insturen dan mag dat naar redactie@westfrieslandpraat.nl. Er is wel 1 voorwaarde, hou het netjes, asociaal taalgebruik zullen wij weigeren.
Ontdek meer van Westfriesland Praat
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.