HOORN, 10 november – Sinds augustus kampt Sharissa Oussoren met een hernia aan de linkerzijde van haar rug. Een blessure die niet alleen fysiek zwaar is, maar ook emotioneel hard aankomt — zeker omdat het schaatsseizoen voor de deur stond. Toch liet ze zich niet uit het veld slaan. Afgelopen weekend maakte ze haar langverwachte rentree op het ijs tijdens de Twente Cup in Enschede.
“Het was spannend en zwaar, maar ik ben blij dat ik eindelijk weer aan de start mocht staan,” vertelt ze na afloop.
Zware blessure op het verkeerde moment
De hernia kwam op een ongelukkig moment: net in de aanloop naar het schaatsseizoen, waarin ze had gehoopt nieuwe persoonlijke records te rijden. De blessure zorgde voor maanden van rust, fysiotherapie en beperkte training.
“Het is een pittige blessure,” zegt ze. “Niet alleen qua pijn, maar ook omdat je lijf ineens niet meer doet wat je wilt. En dan is het mentaal soms lastig om positief te blijven.”
Toch koos ze ervoor om niet te lang te wachten met haar rentree.
“Ik wilde gewoon weer een wedstrijd rijden, ook al wist ik dat ik nog niet op mijn oude niveau zat.”
Eerste wedstrijddag: 500 en 1500 meter
De Twente Cup begon op zaterdag met de 500 meter en de 1500 meter. Ondanks het gebrek aan wedstrijdritme begon ze verrassend sterk.
“Ik was eigenlijk verbaasd over mijn opening,” vertelt ze. “Die ging in 11,6 seconden, terwijl ik dit seizoen nog geen enkele staande start had gedaan.”
Het vervolg van de 500 meter verliep wat wankel, maar al met al was ze tevreden over haar eerste optreden.
“Ik voelde dat mijn lichaam nog moest wennen, maar het gevoel op het ijs was beter dan verwacht.”
De 1500 meter die daarop volgde, reed ze bewust voorzichtig.
“Ik wilde puur technisch rijden en niet te hard van stapel lopen,” legt ze uit. “Dat lukte redelijk, al is de snelheid nog ver te zoeken.”
Tweede dag: te veel gevraagd bij de 3 kilometer
Op zondag stond de 3000 meter op het programma. Daar bleek de belasting net iets te groot. “De eerste rondes gingen nog wel goed, maar halverwege begon mijn rug te protesteren,” vertelt ze eerlijk. “De laatste vier rondjes heb ik het moeten laten lopen.”
Toch overheerst trots en opluchting.
“Ik ben blij dat ik aan de start stond en de wedstrijd heb uitgereden. Dat is op dit moment al winst.”
Herstel en toekomstplannen
De komende weken staan volledig in het teken van herstel en versterking. Met begeleiding van een fysiotherapeut werkt ze aan het opnieuw opbouwen van kracht en stabiliteit.
“Het belangrijkste is nu luisteren naar mijn lichaam. Ik wil sterker terugkomen en de basis goed leggen voor de rest van het seizoen.”
De schaatsster kijkt ondanks de tegenslag met vertrouwen vooruit. “Het doel is om binnenkort weer voluit te kunnen trainen en laten zien wat ik in me heb. Elke stap vooruit, hoe klein ook, voelt als een overwinning.”
Doorzettingsvermogen en mentale kracht
De rentree bij de Twente Cup toont niet alleen fysieke veerkracht, maar ook mentale kracht. Een hernia is voor veel sporters een langdurige en frustrerende blessure, maar haar optreden laat zien dat doorzettingsvermogen en passie voor de sport onmisbaar zijn.
“Als je maanden aan de kant staat, besef je pas hoe erg je het schaatsen mist,” zegt ze. “Dat gevoel van snelheid, van glijden over het ijs — dat is iets wat ik niet wilde opgeven.”
Symbolische comeback
Hoewel de uitslagen misschien niet direct in de boeken gaan als persoonlijke records, is de symbolische betekenis van haar terugkeer groot. Ze bewees dat herstel mogelijk is, zelfs na een zware rugblessure, en dat het geloof in eigen kunnen de motor is voor elke comeback.
“Ik weet dat ik er nog niet ben,” besluit ze, “maar ik ben weer onderweg — en dat voelt geweldig.”
Ontdek meer van Westfriesland Praat
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.