OPMEER, 10 november 2025 – Vandaag, maandag 10 november, de Dag van de Mantelzorger, deelt Anja (72) haar persoonlijke verhaal. Als mantelzorger van haar man Henk zorgt zij al jaren intensief thuis. Ze vertelt openhartig over de eenzaamheid die langzaam in haar leven sloop, en hoe ze met hulp van het Wijkteam Opmeer en het mantelzorgkletscafé weer lucht en steun heeft gevonden.
De namen Anja en Henk zijn in dit verhaal gebruikt om de privacy van de inwoners achter dit verhaal te beschermen.
“Ik deed eigenlijk bijna alles thuis”
“Mijn naam is Anja (72) en ik zorg al een paar jaar voor mijn man Henk. Hij heeft Parkinson en sinds zijn gezondheid achteruit is gegaan, doe ik eigenlijk bijna alles thuis,” vertelt ze.
“Koken, wassen, de medicijnen bijhouden, afspraken plannen: het hoort er allemaal bij. Dat doe ik met liefde, maar eerlijk gezegd werd het me de laatste tijd een beetje te veel.”
Waar Anja vroeger nog een paar dagen per week werkte, tijd had voor koffie met vriendinnen en graag naar het theater ging, kwam haar leven de laatste jaren steeds meer in het teken te staan van de zorg voor haar man.
“Langzaam werd mijn wereld kleiner,” zegt ze. “Mensen bellen minder, omdat je vaak moet afzeggen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik me vreselijk alleen voelde.”
De eenzaamheid sluipt er langzaam in
Wat veel mantelzorgers herkennen, gebeurde ook bij Anja: de eenzaamheid kwam stapje voor stapje. Niet van de ene op de andere dag, maar heel geleidelijk.
“Op een avond zat ik op de bank en ik dacht: zo kan het niet langer. Ik voelde me moe, leeg en alleen. Ik houd van Henk en ik wil voor hem zorgen, maar ik merkte dat ik mezelf langzaam kwijtraakte.”
Toch duurde het even voordat ze hulp durfde te vragen. “Je denkt al snel: ik moet dit kunnen, dit hoort erbij. Maar op een gegeven moment gaat dat gewoon niet meer.”
De stap naar het inloopspreekuur van het Wijkteam
De ommekeer begon met een klein berichtje. “Ik las ergens in een krantje – volgens mij – over ondersteuning voor mantelzorgers via de gemeente Opmeer,” vertelt Anja.
“De volgende week ben ik naar het inloopspreekuur van het Wijkteam gegaan, op dinsdagochtend in het gemeentehuis. Dat vond ik best spannend, maar ik dacht: ik moet iets doen, anders hou ik dit niet vol.”
Daar sprak ze een medewerkster van het Wijkteam. “Ze luisterde echt naar me. Niet alleen naar de praktische problemen, maar ook naar hoe ik me voelde. Ze vertelde me over het mantelzorgkletscafé in Ontmoetingscentrum De Lindehof, waar mantelzorgers elkaar ontmoeten op de eerste dinsdag van de maand. ‘Je zult zien dat je niet de enige bent,’ zei ze toen.”
Voor het eerst naar het mantelzorgkletscafé
De eerste keer naar het mantelzorgkletscafé was spannend. “Ik wist niet wat ik moest verwachten,” vertelt Anja.
“Maar ik voelde me al snel welkom. Er werd gelachen, maar ook geluisterd. Iedereen begreep precies wat een ander bedoelde, zonder dat we alles hoefden uit te leggen. Je hoeft niet eerst het hele ziekteverhaal te vertellen, want iedereen kent die zorg, die zorgen en die vermoeidheid.”
Sindsdien gaat Anja elke maand naar het kletscafé. “Het doet me goed. Ik voel me minder alleen, hoor herkenbare verhalen en krijg ook praktische tips. Soms is één zin van een andere mantelzorger al genoeg om weer even door te kunnen.”
Erkenning en waardering voor mantelzorg
De medewerkster van het Wijkteam heeft Anja ook aangemeld als mantelzorger bij de gemeente. Daardoor ontvangt zij nu de mantelzorgwaardering en mag zij meedoen aan activiteiten op de Dag van de Mantelzorger.
“Dat voelt misschien niet als iets groots, maar voor mij betekent het veel,” zegt Anja. “Het is erkenning. Een teken dat wat ik doe gezien wordt. Je doet het vanzelfsprekend uit liefde, maar het is fijn als iemand zegt: ‘Wij zien jouw inzet.’”
Daarnaast komt er nu eens per maand een maatschappelijk werkster van het Wijkteam bij haar langs. “Met haar praat ik over wat er speelt, over de praktische dingen waar ik tegenaan loop, maar ook hoe ik me voel. Ze denkt mee, helpt me overzicht te houden en stelt me gerust. Soms is het gewoon fijn dat iemand vraagt: ‘En hoe gaat het met jou?’”
Ook kijken ze samen naar de toekomst. “Wat als het straks slechter gaat met Henk? Welke hulp is er dan? Alleen al weten dat iemand met je meedenkt, geeft rust.”
“Het zorgen is niet minder, maar ik ben niet meer alleen”
Het leven van Anja ziet er inmiddels anders uit.
“Het zorgen is niet minder geworden,” vertelt ze eerlijk. “Maar ik voel me niet meer alleen. Er is weer ruimte om te ademen, om mezelf niet te vergeten. En dat maakt dat ik ook beter voor Henk kan zorgen.”
Als Anja iets wil meegeven aan andere mantelzorgers, is het dit:
“Je hoeft het niet allemaal zelf te doen. Er is hulp, maar je moet de eerste stap durven zetten. Voor mij begon dat door naar het inloopspreekuur te gaan op dinsdagochtend in het gemeentehuis. Dat was spannend, maar het heeft mijn wereld echt groter gemaakt.”
Wilt u ook contact met het Wijkteam Opmeer?
Woont u in de gemeente Opmeer en bent u mantelzorger, of maakt u zich zorgen om iemand in uw omgeving? Dan kunt u terecht bij het Wijkteam.
U kunt:
- meer informatie vinden op: www.opmeer.nl/mantelzorg
- een mail sturen naar: wijkteam@opmeer.nl
- langskomen bij het inloopspreekuur:
- op dinsdagochtend in het gemeentehuis van 11.00 – 12.00 uur
- of op donderdagochtend in De Lindehof van 11.00 – 12.00 uur
Net als Anja hoeft u het niet alleen te doen.
Ontdek meer van Westfriesland Praat
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.